Verkiezingen en boksen
De verkiezingsstrijd is begonnen! De partijen onderhandelen, beschuldigen, kopen elkaar om en trekken nu het land in om 30 dagen campagne te voeren. Maar wat betekent dat voor ons?
Vandaag is het krakende geluid van luidsprekers te horen die van alles omroepen, begeleid door twiedelende achtergrond muziekjes. Vrachtwagens en motos vol mensen rijdens de stad door en proberen met die luidsprekers, het fervent zwaaien van vlaggetjes en het uitdelen van stickers mensen te overtuigen om op hun partij te stemmen. Ik heb net een kwartier op ons Vespaatje in zon en uitlaatgas moeten wachten terwijl er zo’n stoet voorbij trok. Desondanks vind ik het wel wat hebben, al die mensen die zich zo betrokken voelen bij de grote zaak. Sommigen zullen vooral meedoen omdat de partijen zich gul opstellen tijdens de verkiezingen, maar toch.
Ik heb me aangemeld als observer van de verkiezingen op de verkiezingsdag zelf – Zondag 27 Juli. De week daarvoor krijg ik een training over wat dat allemaal inhoudt, en daarna sturen ze me naar een stem kantoortje om te ‘observen’. Ik ben benieuwd! Op de dag zelf wordt overigens weinig onrust verwacht.
Ons werk wordt in principe niet echt beïnvloed door de verkiezingen, hoewel ik een paar weken moet wachten voordat ik kan verder werken met SorSorTroung. Zij werken op het gebied van landrechten en het organiseren van gemeenschappen en dat zijn nogal politiek gevoelige onderwerpen. Zij mogen dus de komende 30 dagen niet direct met de gemeenschappen werken.
Dus schrijf ik rustig verder aan het strategische plan van Youth for Peace, dat scriptie-gevoelens begint op te roepen. Ik grijp ondertussen al dat geschrijf aan om lekker thuis te werken (airco!) want dat gaat toch een stukje sneller dan op het warme, drukke en stoffige YFP kantoor. En er is ook af en toe een snoepje of een stukje chocola te vinden.
En dat snoepje en stukje chocola moet er weer af worden gesport, dus gaan we (sinds deze week) twee keer per week Khmer boksen. Ik móet nu dus wel thuiswerken, want van spierpijn kan ik niet zo goed meer lopen...
Vandaag is het krakende geluid van luidsprekers te horen die van alles omroepen, begeleid door twiedelende achtergrond muziekjes. Vrachtwagens en motos vol mensen rijdens de stad door en proberen met die luidsprekers, het fervent zwaaien van vlaggetjes en het uitdelen van stickers mensen te overtuigen om op hun partij te stemmen. Ik heb net een kwartier op ons Vespaatje in zon en uitlaatgas moeten wachten terwijl er zo’n stoet voorbij trok. Desondanks vind ik het wel wat hebben, al die mensen die zich zo betrokken voelen bij de grote zaak. Sommigen zullen vooral meedoen omdat de partijen zich gul opstellen tijdens de verkiezingen, maar toch.
Ik heb me aangemeld als observer van de verkiezingen op de verkiezingsdag zelf – Zondag 27 Juli. De week daarvoor krijg ik een training over wat dat allemaal inhoudt, en daarna sturen ze me naar een stem kantoortje om te ‘observen’. Ik ben benieuwd! Op de dag zelf wordt overigens weinig onrust verwacht.
Ons werk wordt in principe niet echt beïnvloed door de verkiezingen, hoewel ik een paar weken moet wachten voordat ik kan verder werken met SorSorTroung. Zij werken op het gebied van landrechten en het organiseren van gemeenschappen en dat zijn nogal politiek gevoelige onderwerpen. Zij mogen dus de komende 30 dagen niet direct met de gemeenschappen werken.
Dus schrijf ik rustig verder aan het strategische plan van Youth for Peace, dat scriptie-gevoelens begint op te roepen. Ik grijp ondertussen al dat geschrijf aan om lekker thuis te werken (airco!) want dat gaat toch een stukje sneller dan op het warme, drukke en stoffige YFP kantoor. En er is ook af en toe een snoepje of een stukje chocola te vinden.
En dat snoepje en stukje chocola moet er weer af worden gesport, dus gaan we (sinds deze week) twee keer per week Khmer boksen. Ik móet nu dus wel thuiswerken, want van spierpijn kan ik niet zo goed meer lopen...
posted by sarahbart at 09:28
0 Comments:
Post a Comment
<< Home