Friday, May 02, 2008

Bangladesh

Twee weken geleden ben ik voor weekje naar Dhaka in Bangladesh gevlogen. Mijn vriendin Lisa woont daar nu al een paar jaar en runt daar de ontwikkelingsorganisatie Vialisa (http://www.vialisa.com/).

Naai-les in de sloppenwijk

Vialisa ondersteunt jongeren vanaf 15 jaar uit verschillende sloppenwijken in Dhaka, door het aanbieden van praktische beroepsopleidingen, leerervaringsplekken, basis onderwijs en geschikte werkgelegenheid. Ik zit al sinds 2003 in het bestuur van Vialisa, maar dit was de eerste keer dat ik met eigen ogen de organisatie in Bangladesh kon bekijken!

Vialisa heeft twee opleidingscentra, een guesthouse en een winkel gerund door jongeren die daar ervaring opdoen. Eén van de scholen van Vialisa ligt in de sloppenwijk Korail en valt door de vrolijke, fel-paarse kleur flink op tussen de grijze en bruine hutjes. Deze vrolijkheid in kleur komt terug in alle locaties van Vialisa, zoals een grote koe op de muur in de guesthouse, en een muur vol bloemen in de winkel. Erg leuk om te zien!

Maar Bangladesh, en zeker Dhaka is geen makkelijke plek om te leven. Zeker als je het vergelijkt met het rustige en dorpse (nou ja, voor Azie dan...) Phnom Penh, is het verschil met Dhaka erg groot. Een enorme stad die bruist van leven, mensen, verkeer en vervuiling. De electriciteit valt continu uit, dus zonder generator kom je niet ver met computers of lampen. En als je wilt tanken moet je zo’n 3 uur in de rij wachten. En dat bij 40 graden!

Het gaat ook niet aan je voorbij dat van de 17 miljoen inwoners in Dhaka er een heleboel erg arm zijn. En de gestegen voedselprijzen doen dat geen goed; je ziet overal rijen mensen die staan te wachten op rijst, en die dus afhankelijk zijn geworden van voedselhulp ...

Een vrolijke Riksja-wallah

Ik vond het geweldig om na al die jaren te zien wat Vialisa in de praktijk is geworden. Het is een professionale organisatie met capabele staff, die veel jongeren bereikt en daadwerkelijk een groot verschil maakt voor deze jongeren.

En natuurlijk vond ik het ook geweldig om Lisa weer te zien, te zien waar ze leeft en waar ze woont – in een huis dat is omgedoopt tot VillaLisa!

Lisa en ik!

2 Comments:

Anonymous Anonymous said...

Hallo Sarah,
Wat leuk dat je nu met eigen ogen hebt kunnen zien wat er van Vialisa is geworden.Toch is het dan goed dat er organisaties zijn die zich om de achtergebleven toekomst onder ons bekommeren.
Ook heel erg fijn, dat je ook je vriendin weer na een lange periode hebt gezien.

gr. xxxx

May 04, 2008 7:36 AM  
Anonymous Anonymous said...

Hé Hoi!!

Goed verhaal over ViaLisa, betrokkenheid straalt er van af en terecht;heel fijn!Leuke foto's ook, dank.

Hier langzaam aan wat zomer en men durft fijn zonder jas op straat (klinkt logisch??!) Nog steeds geen helm op echter hier in nederland.

vind je leuk, tot gauw per hotmail!

dikke kus!

sammetje

May 13, 2008 6:04 PM  

Post a Comment

<< Home