WWF for a living planet

Woensdag 24 januari ben ik op gesprek geweest bij WWF in Phnom Penh. Onder de Nederlandse volksmond bekent als het Wereld Natuur Fonds. Zij zijn in 2005 het Cambodian Mekong Dolphin Conservation Project gestart dat zich richt op de, met uitsterven bedreigde, Irrawaddy dolfijn (Orcaella brevirostris). Samen met Australiers Verné en David reis ik af en aan naar het plaatje Kratie (spreek uit als Kratjeh) waar we ons dan inzetten voor deze dolfijn soort. Er is een aantal factoren die een rol spelen bij de bedreiging van de Irrawaddy dolfijn waarvan onder andere vervuiling door industrie (Mijnbouw) – landbouw en steden. De bedoeling is dat ik veldmonsters ga nemen van water - sediment en bodem en deze vervolgens analyseren op aanwezigheid van allerei stoffen. Mijn twee directe Aussi collega's richten zich op verontreinigingen in de dolfijn (Verné) en foto-identificatie en eco-tourisme (David). Ik denk wel dat we een goed team zullen vormen. Volgende week, althans dat staat in de planning, wil ik voor het eerst naar Kratie gaan om het gebied eens te gaan verkennen en in kaart te brengen waar en hoe ik bemonsteringen zal gaan uitvoeren. Ik heb er zin in! Voor meer informatie kun je terecht op de volgende internetsites.

WWF Cambodian Mekong Dolphin Conservation Project
Mekong Dolphin Conservation Project
Irrawaddy dolphin

...langzaam krijgt het vorm

Nu al weer een weekje verder, in warm, warm (al gezegd dat het hier warm is?) Phnom Penh... We hebben inmiddels een hangmatje gekocht voor ons balkonnetje, eigenlijk net iets te klein voor ons, maar past net...

Deze week zijn we eigenlijk opgehouden met het toerist-uithangen, en zit ik weer helemaal in het werkritme - half zeven op, zeven uur op de fiets (gaatje zoeken in het verkeer, zodat ik kan oversteken), broodje halen (weer oversteken, a la Frogger - wie kent het nog?), om kwart voor acht op kantoor, broodje eten, en om acht uur aan de slag. Ik zit nu achter een computertje, in een kantoortje van ongeveer drie bij drie meter, met vier mensen in totaal... wel erg gezellig, ik leer elke dag een woordje Khmer (nee, dat schiet inderdaad niet erg op, dus vanaf maandag heb ik elke dag een uur les) maar omdat de ramen niet open kunnen wordt het wel een beetje benauwd...

Ik ben nu voornamelijk bezig om mijn plekje in de organisatie te vinden, en zit nu midden in het schemaatje voor de gesprekken die ik met iedereen heb gepland. Hopelijk weet ik dan snel wat beter wat iedereen doet, en hoe de organisatie in elkaar zit. Het helpt me ook om wat inzicht te krijgen in hun PME (planning etcetc) systeem te krijgen. Verder ben ik bezig om enkele rapportages aan donoren te editen (vooral engels, beetje op inhoud), en merk weer hoe hoog die rapportage-druk kan zijn die donoren leggen bij de gefinancierde organisaties ...

Wat betreft mijn nieuwe collegaatjes: iedereen is écht superaardig, erg geinteresseerd en gemotiveerd. Ik wil wel graag snel Khmer leren, zodat zij zich niet de hele tijd hoeven aan te passen met Engels, wat toch vaak wel moeite kost...

Bart is op dit moment bezig met het schrijven van een voorstel voor fonds aanvraag omtrent de analyse van insecticiden in antimalaria-netten, maar neemt ook nog de laatste regel-dingetjes op zich... waarschijnlijk kan hij binnenkort aan de slag bij een lab in PP, die nu in een verhuizing zitten, en hij gaat ook op bezoek bij de dolfijntjes in de Mekong-rivier volgende week! Wordt dus vervolgd! (spannend he, zo'n cliffhanger!)

Wisten jullie al dat:

• Vrouwen, ondanks de hitte, met lange handschoenen op de brommer zitten tegen het stof/om niet bruin te worden?

• Ze hier hun appels (en andere zaken die geschild worden) de andere kant op schillen, van zich af, om te eindigen in een soort ongecontroleerde steek in het luchtledige als het schilletje ophoudt... maar dat ze dat veel veiliger vinden dan de manier waarop wij dat doen?

• Ze hier mondkapjes dragen op de fiets/brommert tegen smog/stof? (Sarah is ook al geintegreerd, met haar mondkapje)

• Dat we, ondanks mondkapje, nog steeds langer zijn dan iedereen (eens kijken of daar ook iets op te verzinnen valt...)?

• Ze geen gedag zeggen als ze weggaan, waardoor iemand er ineens, zonder iets te zeggen vandoor gaat, ons in verwarde toestand achterlatend?

• We al best noodels kunnen eten van de straat en de markt zonder (heel erg) ziek te worden?

• Dat ze erg veel citroengras en nog een ander kruidje gebruiken in bijna al het eten hier?

• Dat je best kan pinnen, (pinda)kaas kan kopen - eigenlijk alles wel behalve dropjes (voor een behoorlijke prijs dan...)?

• Dat we al heel goed kunnen afdingen (soms...)?

• Dat Cambodjanen, als ze aftellen met hun vingers, beginnen bij de pink?

Our House....

_{klik op foto voor het fotoboek}
We hebben dan eindelijk een eigen crib. In eerste instantie liet de makelaar een aantal appartementen te zien welke niet helemaal onze smaak voldeed. Overal tegeltjes en gouden lampjes etc. Die tegeltjes doen je meteen denken aan een slachthuis. Ook wel new style genoemd onder de Cambodjaanse cultuur. We hebben aan de makelaar maar uitgelegd dat we iets met hout willen, zoals eigenlijk iedere Westerse expat wil. En zo gezegd zo gekregen. We wonen dus nu hier....


Voor post en bezoek zijn we te bereiken op:

House 154E (first floor), street Norodom Blvd.
Sangkat Tonle Basac
Khan Chamkarmorn, Phnom Penh
Cambodja

Alvast bedankt ;)

We zijn er - Dag 0

De voorbereiding en het verheugen werd dan eindelijk beloond – we zitten nu in Phnom Penh. In de koelte van de ventilator – daarbuiten is het namelijk veel te warm – schrijf ik ons eerste stukje vanuit Indo-China Cambodja. Gisteren hebben we het thuisfront om 20h30 verlaten met zeker wel wat tranen en een brok in de keel zo groot als een blok beton. Na het passeren van de douane konden we dan eindelijk weer luchthappen en in alle rust wachten op het vertrek van de eerste vlucht naar Bangkok. Ongeveer 11 uur lang opgevouwen zitten in een stoeltje valt nog niet mee. Links – rechts – achterstevoren – ondersteboven – niets hielp. Dus weinig geslapen en alweer om 11h30, lokale tijd, uitstappen op Bangkok Airport.
Aangezien we hier 6 uur moesten wachten op onze aansluiting hebben we een toevlucht gezocht in enkele heerlijke 15 minuten massage van benen en voeten. Daarna hadden we dus nog vijf en drie kwart uur over…..wat nu?! Dan maar wat slenteren richting de Gate en na het passeren van de douane is een Nintendo DS een hele uitkomst. Ik (Bart) heb me weer in alle bochten proberen te wringen op een stoeltje om toch nog wat slaap mee te pikken. Tevergeefs!

17h25 – Daar gaan we dan, 1 uur vliegen naar Phnom Penh. Hier werden we opgewacht door een Cambodjaan met een naambordje in de handen – Sarah Dobbe Youth for Peace. Nu werden we even verrast door een enorme VIP behandeling. Helemaal niet wachten in de rij voor paspoort controle en VISA aanvraag. Hij regelde het wel even en voor we het wisten stonden we binnen 5 a 10 minuten geheel legaal op Khmer-grondgebied. Vervolgens een warm onthaal buiten van zowel de temperatuur als het hele Youth for Peace team. Erg leuk om deze club bij elkaar te zien. Zo zijn we met z’n allen in een bus gestapt en naar het guesthouse gebracht voor onze eerste overnachting. Tijdens de rit kennis maken en wat indrukken opdoen van de racende en toeterende mototaxies op de weg. Wat een drukte. In het guesthouse, de Boddhi Tree, aangekomen was het tijd voor de nachtrust.