Een avond op het platteland

Chamcar Bei, een dorp op het platteland van Cambodja. Geen auto’s, niet aangesloten op het electriciteitsnet – terug naar de tijd van tropische oma... Het begint om 6 uur donker te worden, maar dan schiet een generator aan die gedurende twee uur voor een paar lampjes zorgt. Een schitterend lawaai van krekels en andere beestjes die beginnen te zagen, koeren, loeien en tjirpen. En een heleboel sterren!

Ik ben net klaar met werken, dus in de schemering ga ik met mijn bloemetjesjurk, een plastic bakje en wat zeep naar de lotus vijver. Met een hoofdlampje op, waardoor er allerlei insecten tegen mijn gezicht vliegen, aangetrokken door het licht. Eenmaal bij de vijver schep ik het troebele water over mij én de bloemetjes jurk heen, en probeer me zo goed mogelijk in te zepen. Afgezien van wat zand in mijn haar word ik redelijk schoon. Het enorme insect wat ik net heb ingeslikt probeer ik weer uit te hoesten op een andere plek waar ik mijn haar probeer te wassen.

Weer terug bij mijn bed inspecteer ik met mijn hoofdlamp mijn dekentje. Elke dag een nieuw gat vanwege de familie ratten die ergens blijkbaar een soort nest aan het bouwen zijn van mijn deken. Ik hoor ze piepen, maar weet niet precies waar ze zitten. Ik stop mijn klamboe stevig onder mijn matras, zodat er ‘s nachts niets op mijn hoofd valt of springt. En dan val ik in slaap, luisterend naar de flarden nachtelijke karaoke die standaard zacht komen aangewaaid...